SUS

Bugün KONUŞMAK istemiyorum. Ve ayrıca DİNLEMEKTE istemiyorum. Ama istemediğin ot dibinde bitermiş ya aynen öyle bir durum yaşıyorum. Tamamiyle sessiz geçmesini dilediğim günümde birileri ofise gelip benimle muhabbet etmeye çalışıyor. Aslında ortada bir muhabbet yok ! O konuşuyor ben dinliyorum. Aslında dinlemiyorum bile. Bana ne senin bilmem ne alerjinden ? bana ne senin kayınvalidenin başına gelen tansiyon rahatsızlığından ve bu rahatsızlığı nasıl kurtardığından ? Bana ne senin eşinin “Başarısı” sayesinde yaptığı bir şeyden ? Ofise fax çekmeye gelmişsin. Faksını çekeyim ve git mümkünse ! Benim senin faksını çekebilmem için senin benimle illa muhabbet etmen gerekmiyor.

Ayıp olmasın diye suratına bakıp kelimelerinin arasında kafamı sallıyorum. Daha ne istiyorsun? Ve diyorum ki şu an bilmemne ağrım var kusura bakma sessizim bugün. Ayy bu lafı demez olaydım. Bana aspirinin bilmem kaç faydasını anlatacağını nereden bilebilirdim ki! Hani böyle konuştun konuştun ya, yok şu ağrıda bunu kullan, bilmem neyi bilmem neye karıştır sonra bilmem ne kat içine hergün 1 kaşık iç hiçbir şeyin kalmaz dedinya. Ha işte tam sen bu cümleleri kurarken benim ağrım arttı biliyomusun. Artık o söylediğin karışımı yapsam ne fayda olur ki sen susmasını bilmiyorsan…

Bu nedenle yalvarıyorum artık bir kişi daha gelmesin ofisime. Biraz samimiyetim olsa derim hiç konuşasım ve dinleyesim yok kusura bakma diye . Ama az samimi olduğun ve görünce öpsemmi öpmesem mi tedirginliği yaşadığın insanlar var ya!  ne varsa onlardan çekiyorum zaten. 

Ve bu durumda huzurun o kişinin dudaklarının arasındaki lafların bitmesini beklemeye bağlı oluyor. Sen kovamıyorsun çünkü AYIP OLMASIN diye. O da gayet güzel gelip karşında konuşuyor işte, Şu kadar güzel bilmem ne yaparım, Eşimde şu kadar başarılı, ben hep hayat kurtarırım, Ben şu kadar mükemmelim bu kadar sağlıklıyım. Bak seninde mükemmel ve sağlıklı olabilmen için bunu bunu yapman gerekiyor. Bunları yap ki benim gibi olasın… Hadi be cnm sen git ben emin ol daha iyi olacağım.

Kusuruma bakmayın. Ama kendini ve ailesini öven insanlardan haz almıyorum. “Ben var ya ben , Ha işte, aslında bu etrafta gördüğün her şeyi yarattım ama işte onu dersem yemezsin diye bunları söylüyorum sana. Aslında yiyeceğini bilsem emin ol bu dünyayı ben yarattım demeyi çok isterdim J

Bir insan çok mutluysa ve çok başarılıysa bu konular üzerine konuşmaz. Çünkü aklına bile gelmez mutluluğu ve başarısı hakkında konuşmak. Ama eksikleri varsa eğer sürekli tekrar eder, tekrar eder ki kendi de inanabilsin “Evet ben mutluyum , evet ben mutluyum, Wuhuu işte mutluyum ben ayol”

Bu nedenle lütfen çırpınmayınız. Herkes herkesi biliyor ne de olsa.

Hem senin güzel çenene yazık, hem benim güzel beynime yazık be ablacım…

C.Y.