ATLA

Tüm gün somurtan bir surat ile saati 15:26 yapmanın verdiği salak mutluluk duygusuyla yazıyorum bu satırları. Sabahtan beri yazdığım 1258 adet yazıyı yazdım-sildim-yazdım-sildim. Ve en sonunda yazmamaya karar vermiştim. Çünkü yazdıklarım içimdekileri anlatmaya yetmediği için en sonunda vazgeçtim.

Ve şu anda bugünün sloganını buldum. “Hadi gidelim” . Nereye olduğu hiç önemli değil. Nereye gidersem gideyim ama yeter ki gideyim yani. O kadar şiştiki içim bu dolunaydan artık yerimde duramaz oldum çünkü. Çok fazla gidesim geldi. Öyle böyle değil ama. Gördüğüm resimler değişmeli, yediğim yemekler değişmeli, yeni insanlarla tanışmalıyım belki de. Belki de sadece 1 kaç gün sabredip dolunayın geçmesini beklemeliyim.

Şu anda hiç görmediğim bir şehre gidecek bir uçağa girmek üzere olduğumu hayal etmek istiyorum. Küçük çantam hazır kenarımda duruyor. Tüm işlemlerim yapılmış, Uçak alanda hazırlanıyor. Birazdan kapılar açılacak ve o şanslı yolcular olarak uçağa doğru hareket edeceğiz. İlk defa göreceğim bir şehre doğru uçuyor olma fikri ne güzel ama ! Cam kenarında oturmuşum, gün batışını uçaktan izlemenin keyfide bir başkaymış açıkçası, Hımm güzel ikramlar mı o gelenler ? Ooo bu menüye bayıldım ama ben J evet yanına da bir içki alayım Lutfen ! Ne olduğu hiç fark etmez bayan, içinde alkol olsun yeter…

Hadi yolcular hazırlıklı olunuz, inişe geçiyoruz. Ve sonunda geldik işte. Yani sonunda gittik. Hımm havaalanına indiğimde etrafım dünyanın her yerinden gelen insanlarla dolu, Dünya insanları ve ben. Bir tarafta İspanyollar var, diğer tarafta İtalyanlar hararetle konuşuyorlar, yoksa kavga mı ediyorlar ? yok canım sarılıyorlar şimdi, her zamanki halleri işte, köşeden çıkan Japon gruba bakın, Ayy çok şirinler, Hepsinin boynunda makineleri asılmış ne kadar muntazam bir sıra ile yürüyorlar öyle, Birkaç Avustralya’lı genç, Çantaları sırtlarında… İşte dünya insanları hep beraber bir havayolunda.  

Sanırım şurada dağıtılan tanıtım broşürlerinden almalıyım. Bu şehirde yapılması ve görülmesi gereken yerler yazıyordur elbet burada! Aaa inanmıyorum. Buraya çok yakın bir yerde Bungee Jumping yapılıyormuş.  Harika yemeklerin olduğu restaurantların, barların, gece kulüplerinin, tarihi eserlerin hepsinin bilgisinin elimde olması ne güzel.

“” Şu anda, bir kanyonun kenarındayım. Hımm ne kadar yüksekteyim öyle. Aşağıda tüm hararetiyle akan bir nehir, O kadar hızlı akıyor ki, aşağı atladığımda ipimi çözüp gelen bir botla raftinge bile devam ederim yani ! Bunu yapmaya kararlımıyım. Hiç bu kadar yakında olmadığım için bir anda tereddüte düşüyorum. Ama buraya kadar gelip, hayatta yapmayı en çok istediğim şeyi alt tarafı bir korku hissi nedeniyle yapmaktan vazgeçemem herhalde. Bunu yapmadan ölmicem demiştim. (Ama ya bunu yaparken ölürsem ?) Offf kendine gelll, her gün bir sürü insan atlıyor. Kimseyede bir şey olmadı daha. Ayyy şuradaki ipmi beni taşıyacak. Çaktırmadan gidip ipi kontrol etsemmi acep ?

Aaa nasıl yani, bu ipin etrafı kırçıllı, belli ki baya bir çürümüş, ya bende koparsa, ayıp yani bu insanlara, bu kadar para veriyoruz, insan arada bu lastikleri değiştirir ayol !!!! cık cık cık

Dedikten sonra, geri dönüşümün olmadığının anladım. Ve aparatları bana bağlarlarken, ilk okulda ezberlediğim o birkaç dua için Din öğretmenime teşekkür ettimJ  Ancak bir türk Bungee Jumping atlayışından önce Kelime –i Şehadet getirebilir J Dualarımı okudum, günahlarımın affedilmesini diledim. Okkk ben hazırım bayım. “ Pardon beni aşağı siz mi iteceksiniz, ben öyle balıklama atlamasam, maazallah kafamı çarparım falan, en azında siz beni itin ki düşersem çivileme düşeyim !!! diye çırpınıyordum kii. Atladımmmmmm. Zaman bazı yerlerde ne kadar hızlı akıyor, yer çekimi ne kadar güçlü bir şeymiş, geri dönüşüm yok artık değilmi, aman yarabbbiii uçuyorum sanki, Aaaa oda ne nehire çakılmak üzereyim ayol, ayyy kapa gözünü kapa gözünü, ne oldu ? yukarı çıktığıma göre suya değmedim demektir J

Ben daha önce hiç adrenalinin böyle bir duygu olduğunu bilmiyordum ama !!

C.Y.

Not : Tamamiyle Dolunay altındaki ruh halimden dolayı ortaya böyle garip bir şey çıktı :/