KENDİME NOT -2

9 aydır yazmamışım...

Kendi telefonuma hızlıca yazdığım bazı şeyler dışında benim için en önemli alanım olan bu bloğu 9 aydır ziyaret etmemişim. ..Oysaki bu bloğu dönem dönem bakıp kendimi dışardan gözlemlemek için açmıştım zamanında. Duygu değişimlerim ve hayatımdaki kendimce ekşınları kayıt altına almak istemiştim.

Ama kendimi unutmuşum belli ki… o yüzden öncelikle kendimden özür dilemek istiyorum…

Daha önce hiç yaşamadığım bir dönemin içinde olmam kendimi unutmama bir bahane mi bilmiyorum ama bence hayattaki hiçbir şey insanın kendini unutmasına bahane olmamalı.

Bu dönemde o kadar çok şey oldu ki hayatımda, “nerden başlasam, nasıl anlatsam” şarkı sözündeki karakter gibi hissettim bi an kendimi.

Ama kısaca tarif edeyim. 200 km ye yakın hızla giden bir motorun üstünde önümdeki arkadaşıma sarılmışım, kafamda kask yok ! ve içimden korksamda ne kadar güzel bir şey olduğunu hissediyorum. Arada kafamı sağa-sola kısa bir anlık çevirdiğimde, ağzımın kontrolsüzce açıldığını, suratımdaki her bir hücrenin fütursuzca hareket ettiğini, gözlerimden deli gibi yaşlar aktığını söyleyebilirim.

Bodrum’dayken o kadar çok boş vaktim vardı ki, sürekli düşünürdüm. Mutluluk-mutsuzluk, acı-sevinç, hüzün-coşku diye uzanırdı bu listem. Her şeyi bir etiket ve kalıba oturtmak istiyordum sanırım.

Şimdiyle ilgili yazılabilecek sayfalarca detay var aslında. Sürekli değişen ruh halleri, sürekli öğrenilen yeni şeyler, sürekli kendini bir parça ileri taşıma hareketi, sürekli bir zihin yoğunluğu, ara ara yaşanan garip aydınlanmalar gibi gibi.

Aslında İstanbul’da bir nevi Yoga yapıyorum desem  ? (saçma gelicek belki ama sanki öyle bir şey) Yoga yaparken hissettiğim dinginlik-kargaşaya dönüştü ama her şey zıttıyla varolur derler ya öyle hissediyorum. Bir hareketi ilk başta yapamazsın, sonra da yapamazsın, biraz kasların ağrır, ama bir gün bir bakmışsın o hareketi hiç düşünmeden yapıyorsun !

İşte bende İstanbul’da bunu deneyimliyorum. Yapamam diye düşündüğüm şeylerle ilgili kendimi esnetmeye çalışıyorum. Bir gün yaparım-yapmam sorun değil, önemli olan yapabilitemi görmek sanırım. O kas ne kadar esneyebilir ?  Ben ne kadar esneyebilirim ?

KENDİME NOT : benim bloğumdaki en sevdiğim yazımdı. O yüzden en sevdiğim 2. KENDİME NOTU yazma vaktim geldi sanırım.

KENDİME NOT :

Kendini sakın bir daha unutma, sevgi enerjisinin farkında ol, tv kapalı modda hayatına devam et, yan masadaki insanlarla anlık sohbetler etmeyi unutma-onlar sana en büyük cümleleri hatırlatanlar- herkese bir şey söyle ! çöpçüye “kolay gelsin” de- kapıcıya “günaydın” de- yol veren birine” teşekkür” et- sabah gördüğün kedilere “çok tatlısın” de, hafta sonlarını en verimli şekilde değerlendir, her gün birilerine bir şey yaz veya bir şey gönder- onları düşündüğünü bilsinler- dedikodulardan uzak kalma-sadece iş diye kendini hırpalama- bazen en güzel sunumun çok yazılı değil güzel niyetle yazılan sunum olduğunu unutma- aileni aramayı unutma-seni arayanlara geri dönmeyi unutma- birileriyle sadece İş için bir şeyler istemek için iletişim kurma- arada seni mutlu eden bir fotoğrafı paylaş mesela ve sadece de ki “güzel bir gün dilerim” bir şey beklemeden de iletişim kurmayı pratik yap- her gördüğün insana güzel bir söz söylemek üzere bak-ceketin/ saçın / parfümün ne güzelmiş de! gülümsemeyi unutma, hayattaki tüm etkileşimlerimizin bir alış-veriş olduğunu hep hatırla, toplantılardaki insanların-insan – olduklarını unutma- evde cam açık otur- kuaföre gitmeyi unutma- herkese değerli olduğunu hissettir-sabahları uyandığında aynaya bak ve ne güzel bir gün de- alarm melodini sevmeye çalış- snowboard da dönüşlerde korkudan car car konuşan zihnini müzikle sustur- kız arkadaşlarına zaman ayır- içki içmek mutlu ediyorsa devam et-ama artık sigarayı bırakma zamanın gelmedi mi sence ? su sorunları yaşamana rağmen evini sevmeye devam et-bolca hayal kur- 1 sene sonra bugün nerde napıyosun sorusunu kendine sormayı unutma- hayatın güzel bir deneyim olduğunu hatırla-bilmediğin bir şeyle ilgili stres yaptığında aslında içsel olarak bildiğini ama hatırlamak için dışsal bazı faktörlere ihtiyacın olduğunu unutma-ritüellerini değiştir-sabah gittiğin yolları değiştir- hep aynı mekanlarda oturma- kendine ve ruhuna zaman ayır- güzel bir albüm açıp 1 saat dinleme iznini kendine ver- daha çok sev- ama’larını kaldır- hayatının sorumluluğunu yüzde yüz al- güneşli havalarda kendine 2 dk ver ve yüzünü güneşe çevirip sakince otur- olanları bazen değiştiremiceğimizi unutma- geceki hislerini boşver-her sabah hissettiğin yeni duygulara odaklan- kendini ve böylelikle herkesi daha çok sev…

Ölmeden 1 dk önce “ne güzeldi” diyebileceğin bir hayat yaşa !

Ve öyle oldu.

AMİN.

Ceren Yıldız