YENİ

Bu yazının arka fonunda, John Newman- Love Me Again parçası çalıyor. Masanın sol tarafında tüten kahve ve ofiste bıdır bıdır çalışan sevdiğim insanlar var. Kısacası tam olarak olmak istediğim yerdeyim. Saat 7’de uyanmış olmamın da bu enerjiye bir katkısı olabilir belki de…


Bir sabah uyanırsın ve artık bazı şeyler hiçbir zaman eskisi gibi olmaz ya hani, işte öyle hissediyorum. Sihirli bir değnek değmesi  mi, bazı yaşananların sonucu mu, okunan kitaplar, konuşulan sohbetler mi, izlediğim filmler mi, gördüğüm yerler mi, karşıma çıkan farklı insanlar mı, yada sadece derin derin nefes alıp vermek mi ? Sebebini bilmiyorum. Artık sebeplerle, nedenlerle çokta ilgilenmiyorum çünkü. Sorgulamalarımı azalttım. En güzel anların içinden kendimi çıkartıp neden-niçin sorularını sorup durmaktan vazgeçtim birazcık. Artık olmam gereken yerde, beraber olmam gereken insanlarla olduğumun bilincinde olarak yaşıyorum.
“Herşey olması gerektiği gibi Mükemmeldir” cümlesini o kadar çok tekrar ettim ki, beynim artık buna inancını kazanmış durumda belki de. Bazı cümleler vardır. Bazı telkinler, bazı kelimeler sihirlidir. Belki de bu kelimeler sayesinde iyileşiyorum. Yavaş yavaş ve derinden iyileşiyorum.  Cümlelerimden AMA kelimesini çıkartmaya çalışıyorum. Şikayet etmemeye çalışıyorum. Teşekkür ediyorum. İnsanlara dokunmaya başlıyorum. Kısaca değişiyorum ve yaşamaya başlıyorum…

Ne hissettiğimi tam olarak ifade edemeyebilirim.  Hala kafamın derinliklerinde sürekli negatif konuşan bir tarafım var. Hala konuşmaya, direnmeye ve belki de üzerine düşen görevlerini yerine getirmeye çalışıyor. Garip cümlelerine devam ediyor işte. Cılız da olsa, bazen bağırarak ta olsa bana negatif sesini duyurma çabalarında.  Yılların alışkanlığı var sonuçta, bir anda gitmesini beklemiyorum. Aslında gitmeyeceğini de biliyorum. Sadece artık kabullendim. O sesi kabullendim ve onu dinlesem bile inanmamaya çalışıyorum. Hayata karşı kabullenme safhasındayım belki de. Değiştirme gücümün olduğunun bilincine vardım. Ve değiştiremediğim durumların güzelliğini deneyimliyorum. Artık bahaneler üretme huyumu azaltıyorum.  Kendimi bu haliyle kabul ediyorum. Şu andaki zaman diliminde olmam gerekenin en iyi halinde olduğuma inanıyorum.  Doğru ve yanlışlara çok takılmamaya çalışıyorum. Yaşamın getirdiklerini bazen değiştiremeyeceğimin farkına varıyorum.

Yazılacak çok şey var aslında, paylaşmak istediğim çok konu var. Belki başka zaman paylaşabilirim.

Tam olarak anlatamadım galiba dimi ??

olsun bu kadarı da bana yeter…

Sevgilerimle…

C.Y.